Dio stana na kojem je postojalo sustanarstvo, u koji se uselio apelanticin muž bez saglasnosti vlasnika stana, ne može se smatrati domom u smislu člana 8. Evropske konvencije.
• Odluka broj U-6/01 od 31. augusta 2001. godine, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 33/01
Apelant ne navodi nikakvo miješanje kada je u pitanju njegov dom, već smatra da ima pravo dobiti adekvatan stan, dakle, predmet njegove žalbe je pravo na stjecanje stana, a ne miješanje u već stečeno pravo.
• Odluka o meritumu broj U-70/03 od 30. januara 2004. godine, stav 25, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 11/04;
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj U-94/03 od 17. maja 2004. godine, stav 29, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 34/04;
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-910/04 od 15. juna 2005. godine, stav 32, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 73/05
Predmetne prostorije se ne mogu smatrati apelanticinim „domom" u smislu člana 8. Evropske konvencije jer apelantica nije stekla nikakvo pravo na predmetnom stanu nego je stan koristila samo uz odobrenje nositeljice stanarskog prava do momenta kada su odnosi između apelantice i nositeljice stanarskog prava postali nepodnošljivi.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj U-17/03 od 17. maja 2004. godine, stav 27, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 34/04, parnični postupak za utvrđenje prava nesmetanog korištenja stana na kojem je tužena nositeljica stanarskog prava
S obzirom na to da iz podataka sudskog spisa, koje apelant nije osporio, proizlazi da apelant nije bio trajno nastanjen u spornom stanu jer je 1980. godine, odselivši se u svoju porodičnu kuću, trajno prestao da koristi predmetni stan koji je do tada smatrao svojim domom, predmetni stan ne predstavlja apelantov „dom" u smislu značenja člana 8. stav 1. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj U-43/03 od 17. maja 2004. godine, st. 27. i 28, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 34/04, parnični postupak radi konstituiranja stanarskog prava
Ne predstavlja apelantov dom stan u kojem je apelant, odlaskom na rad u inozemstvo 1969. godine, prekinuo faktičku zajednicu života sa svojom majkom, u kojem nije ni živio niti obavljao svoje uobičajene aktivnosti i zanimanje, odnosno ostvario dovoljno jaku vezu kako bi se taj stan mogao smatrati njegovim domom u smislu člana 8. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-142/02 od 15. juna 2004. godine, stav 24, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 40/04, pravo prenosa stanarskog prava nakon smrti nosioca, činjenica trajnog življenja i stanovanja
Ne može se smatrati apelantovim domom stan na kojem je apelant izgubio status nosioca stanarskog prava i pravnu osnovu za korištenje stana pravomoćnom presudom od 12. februara 1991. godine, dakle prije 30. aprila 1991. godine, kao polazne tačke za razrješenje svih imovinsko-pravnih sporova nastalih kao rezultat rata u Bosni i Hercegovini.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-85/03 od 26. augusta 2004. godine, stav 27, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 48/04
Ne može se smatrati apelanticinim domom stan u kojem je apelantica povremeno živjela sa svojom sestrom, a istovremeno je bila nositeljica stanarskog prava na drugom stanu.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-238/03 od 29. septembra 2004. godine, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 54/04
Apelantica, u postupku pred Ustavnim sudom, nije dostavila dokaze koji na nesumnjiv način dokazuju da je ona tokom cijelog svog boravka u inozemstvu ostvarila dovoljno jaku vezu sa stanom svojih roditelja kako bi se taj stan mogao smatrati njenim domom u smislu člana 8. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-280/04 od 29. septembra 2004. godine, stav 26, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 54/04
Stan u koji se apelantica nikada nije uselila, odnosno u kojem ona nije živjela niti obavljala svoje uobičajene aktivnosti i zanimanje ne može se smatrati njenim „domom" u smislu značenja člana 8. Evropske konvencije.
• Odluka dopustivosti i meritumu broj AP-258/03 od 29. septembra 2004. godine, stav 31, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 54/04
Apelantu sporni stan ne predstavlja „dom" i pored činjenice da se neposredno nakon rata pokušao vratiti u njega, u čemu ga je onemogućila bivša supruga, jer je, još prije razvoda braka, zasnovao svoj novi dom kupovinom stana u Nišu, gdje živi i radi, a što je nesporno utvrđeno u postupcima pred sudovima koji su odlučivali o ovom pitanju.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj U-121/03 od 22. septembra 2004. godine, stav 28, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 2/05, razvod braka, zasnivanje novog doma i predratni stan
Apelant tokom cijelog svog boravka van Zenice nije ostvario dovoljno jaku vezu s očevim stanom kako bi se taj stan mogao smatrati njegovim domom u smislu člana 8. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-342/04 od 27. maja 2005. godine, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 78/05
Ustavni sud smatra da apelantica, u postupku pred ovim sudom, nije dostavila dokaze koji na nesumnjiv način dokazuju da je nakon okončanja ratnih dešavanja u Bosni i Hercegovini pa do smrti svoje majke bila spriječena, razlozima objektivne prirode ili onim na koje nije mogla utjecati, da se vrati u sporni stan i nastavi da ga koristi sa svojom majkom.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-377/04 od 18. januara 2005. godine, stav 31, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 40/05
U slučaju kada se apelant svojevoljno iselio iz spornog stana zbog zaposlenja i preseljenja u drugo mjesto prije otpočinjanja sukoba u BiH, a poslije tog datuma nije koristio sporni stan 14 godina, takav stan za apelanta ne predstavlja „dom" u smislu značenja člana 8. stav 1. Evropske konvencije.
• Odluka o meritumu broj AP-293/05 od 23. februara 2005. godine, stav 37, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 37/06
Stan ili dio stana ne može se smatrati domom u okviru značenja iz člana 8. Evropske konvencije ukoliko je on „nezakonito korišten" ili se „lice ilegalno uselilo u njega".
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-418/04 od 22. aprila 2005. godine, stav 21, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 40/05, povrat stana u posjed na osnovu ugovora o zakupu, stan JNA, nema povrede člana 8. Evropske konvencije ni člana II/3.f) Ustava BiH;
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-455/04 od 12. aprila 2005. godine, stav 21, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 22/06, povrat stana u posjed, nema povrede člana 8. Evropske konvencije ni člana II/3.f) Ustava BiH
Stan na kojem postoji stanarsko pravo ne može se smatrati domom člana porodičnog domaćinstva kada on nije ostvario dovoljno jaku vezu sa svojim prijeratnim prebivalištem (u konkretnom slučaju boravkom u inozemstvu).
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-380/04 od 26. aprila 2005. godine, stav 24, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 40/05, prenos stanarskog prava na dijete, nema povrede člana 8. Evropske konvencije
Stan za koji nikada nije zaključen ugovor o korištenju, niti se apelant ikada uselio u njega ne može se smatrati domom.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-477/04 od 27. maja 2005. godine, stav 34, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 78/05, građanski postupak, predaja stana u posjed, nema povrede člana 8. Evropske konvencije ni člana II/3.f) Ustava BiH
U slučaju kada se apelant nikada nije uselio u sporni stan, odnosno nije stanovao u njemu i obavljao uobičajene aktivnosti, takav stan se ne može smatrati apelantovim „domom" u smislu značenja člana 8. Evropske konvencije.
• Odluka o meritumu broj AP-281/05 od 28. juna 2005. godine, stav 31, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 60/05
Nema kršenja prava na poštovanje doma jer je osporenom odlukom utvrđeno da apelantica ne ispunjava zakonom propisane uvjete za prenos stanarskog prava s umrlog nosioca stanarskog prava na nju, tako da sporni stan ne predstavlja apelanticin „dom" u smislu značenja člana 8. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-971/04 od 28. juna 2005. godine, stav 34, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 27/06, parnični postupak radi prenosa stanarskog prava
Ne može se smatrati domom stan kod kojeg je razlog za prestanak korištenja bio dobrovoljan prestanak korištenja i dobrovoljna predaja stana na raspolaganje.
• Odluka o meritumu broj AP-818/04 od 23. septembra 2005. godine, stav 32, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 3/06, upravni postupak, povrat stana koji je apelantica napustila zbog prelaska u drugi stan, nema povrede člana 8. Evropske konvencije ni člana II/3.f) Ustava BiH
Apelanticino pravo na dom nije povrijeđeno jer apelantica nije ostvarila trajnu zajednicu življenja i stanovanja sa svojom majkom, nositeljicom stanarskog prava, niti je u vrijeme njene smrti imala pravno priznatu poziciju člana njenog porodičnog domaćinstva, zbog čega se sporni stan ne može smatrati njenim domom.
• Odluka o meritumu broj AP-1036/04 od 13. septembra 2005. godine, stav 35, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 4/06
Ne može se smatrati „domom" stan apelanta koji je kao pravno lice vlasnik i nosilac prava raspolaganja na predmetnom stanu, a ne lice koje koristi predmetni stan s ciljem stanovanja u njemu.
• Odluka o dopustivosti broj AP-769/06 od 10. januara 2008. godine, stav 18, apelacija ratione materiae inkompatibilna sa Ustavom
Nesporno je da apelant posjeduje odluku CRPC-a od 2. septembra 2003. godine kojom je potvrđeno da je 1. aprila 1992. godine bio nosilac stanarskog prava na predmetnom stanu. Međutim, prema mišljenju Ustavnog suda, to ne može predstavljati dovoljan argument koji bi doveo do zaključka da predmetni stan predstavlja apelantov „dom" u smislu značenja člana 8. stav 1. Evropske konvencije, a imajući u vidu sve okolnosti konkretnog slučaja. U vezi s tim, Ustavni sud još jednom naglašava da je apelant svojevoljno i bez prisile, prvenstveno zbog prirode posla koji je obavljao (vojna služba), prekinuo vezu s predmetnim stanom, te da je tražio izdavanje potvrde o predaji predmetnog stana radi reguliranja prava na dodjelu drugog stana (na području današnje Republike Srbije), zbog čega je i odustao od zahtjeva za povrat predmetnog stana. Stoga, Ustavni sud zaključuje da se predmetni stan ne može smatrati apelantovim „domom" u smislu člana 8. stav 1. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-292/08 od 29. juna 2010. godine, stav 39, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 101/10, stan JNA, nema povrede člana 8. Evropske konvencije ni člana II/3.f) Ustava BiH
Član II/3.f) Ustava Bosne i Hercegovine i član 8. Evropske konvencije štite samo postojeći dom, a ne dom koji tek treba steći (vidi Ustavni sud, Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-3556/17 od 11. juna 2019. godine, tač. 25−27, i Odluka o dopustivosti broj AP-690/04 od 13. oktobra 2005. godine, tačka 8). U konkretnom slučaju, u postupku koji je okončan osporenom odlukom odbijena je apelanticina tužba za dodjelu zamjenskog stana. Zbog toga, Ustavni sud smatra da apelanticin zahtjev za dodjelu zamjenskog stana ne predstavlja pravo da se osigura njen „dom“ jer član II/3.f) Ustava Bosne i Hercegovine i član 8. Evropske konvencije ne štite pravo na stjecanje doma, već štite postojeći dom (vidi Evropski sud za ljudska prava, Krpić protiv Hrvatske, odluka od 31. maja 2016. godine, zahtjev broj 75012/12, stav 53, i Đukić protiv Bosne i Hercegovine, odluka od 19. juna 2012. godine, zahtjev broj 4543/09, stav 40). Imajući u vidu navedeno, Ustavni sud zaključuje da je apelacija u ovom dijelu ratione materiae inkompatibilna s Ustavom Bosne i Hercegovine.
• Odluka o dopustivosti broj AP-276/21 od 18. oktobra 2022. godine, stav 11.
