Danas, 30. 3. 2007. godine, Ustavni sud Bosne i Hercegovine je započeo svoju XXXVIII plenarnu sjednicu. Do sada je razmatrano više zahtjeva za ocjenu ustavnosti, te nekoliko apelacija o navodnim povredama ljudskih prava i osnovnih sloboda. Ustavni sud je odlučio odbiti kao neosnovan zahtjev Muhameda Ibrahimovića, u vrijeme podnošenja zahtjeva predsjedavajućeg Predstavničkog doma Parlamenta Federacije Bosne i Hercegovine i 36 poslanika Predstavničkog doma Parlamenta Federacije Bosne i Hercegovine. Utvrđeno je da je stav 3. Preambule, član 2. stav 1. i član 3. stav 2. Okvirnog zakona o privatizaciji preduzeća i banaka u Bosni i Hercegovini u skladu sa članom II/3.k) Ustava Bosne i Hercegovine i članom 2. Aneksa II na Ustav Bosne i Hercegovine i da su čl. 7. i 8. Zakona o privatizaciji državnog kapitala u preduzećima u skladu sa čl. II/4. i II/3.k) Ustava Bosne i Hercegovine. Ustavni sud je zaključio da država i njeni organi uživaju ustavna prava iz kataloga ustavnih prava navedenih u članu II/3. Ustava Bosne i Hercegovine. Međutim, prema samom konceptu prava na imovinu, koji je identičan i u Evropskoj konvenciji i u Ustavu Bosne i Hercegovine, nije moguća situacija u kojoj bi država (isto vrijedi i za entitete) donošenjem pojedinog zakona sama sebi prekršila ustavno pravo na imovinu. Država donošenjem bilo kojeg zakona nakon stupanja na snagu Ustava Bosne i Hercegovine, bez obzira na sadržaj odredbi tog zakona, ni u kom slučaju ne može prekršiti ovu ustavnu odredbu jer se ona odnosi na kontinuitet pravnih propisa donesenih prije stupanja na snagu Ustava Bosne i Hercegovine. Između ostalog, razmatrana je apelacija Abduladhima Maktoufa podnijeta protiv presude Suda BiH kojom je apelant oglašen krivim za ratni zločin protiv civilnog stanovništva i osuđen na kaznu zatvora u trajanju od pet godina. U predmetnoj apelaciji apelant je naveo da su postupanjem Suda BiH u osporenoj presudi povrijeđena njegova prava na na ličnu slobodu i sigurnost, na pravično saslušanje u građanskim i krivičnim stvarima i druga prava u vezi sa krivičnom postupkom. Pored ovih, apelant je naveo i povredu prava na nediskriminaciju, te povredu člana 7. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Svoje navode o povredama navedenih ustavnih prava, apelant je obrazložio činjenicom da je primijenjen Krivični zakon Bosne i Hercegovine, a ne, po mišljenju apelanta, za njega povoljniji Krivični zakon SFRJ, koji je važio u vrijeme izvršenja krivičnih djela te ukazao na nejednaka zakonska rješenja i praktičnu primjenu krivičnog prava na entitetskom nivou. Apelant se takođe žalio da učešće međunarodnih sudija u Vijeću koje je sudilo apelanta, a koji su imenovani od strane OHR-a, utiču na ustavni princip «nezavisnosti» i «nepristrastnosti» suda. Nakon iscrpne rasprave, Ustavni sud je odlučio da odbije apelaciju kao neosnovanu, a da na narednoj plenarnoj sjednici Ustavnog suda Bosne i Hercegovine u maju verifikuje konačni tekst odluke u ovom predmetu. Također, Ustavni sud je razmatrao apelaciju Vlastimira Pušare podnesena protiv presude Vrhovnog suda Federacije, broj Kž-423/04 od 8. decembra 2004. godine, i presude Kantonalnog suda u Sarajevu, broj K-127/02 od 29. juna 2004. godine, kojima je apelant osuđen za krivično djelo ratnog zločina protiv civilnog stanovništva. Ustavni sud je odlučio odbiti apelaciju kao neosnovanu u odnosu na pravo na pravično suđenje, dok je u odnosu na pravo na kažnjavanje samo na osnovu zakona apelacija odbačena kao nedopuštenu zbog toga što je očigledno (prima facie) neosnovana. Ustavni sud je zaključio da nema povrede prava na pravično suđenje jer se apelant žali na nepotpuno utvrđeno činjenično stanje i pogrešnu primjenu materijalnog prava u postupku zbog neizvođenja dokaza svjedočenjem svjedoka odbrane. Ustavni sud nije utvrdio osnovanost ovih navoda, niti postojanje drugih elemenata koji bi ukazivali da je postupak bio nepravičan, jer su osporene presude jasne i dovoljno obrazložene, a navodi iz apelacije o neizvođenja dokaza svjedočenjem svjedoka odbrane, retroaktivnoj primjeni krivično-pravnog zakonodavstva i pogrešnoj primjeni Ženevske konvencije i njenih Dopunskih protokola paušalni, bez datih činjenica i dokaza za ove tvrdnje. Sud nastavlja sa zasjedanjem sutra, 31.03.2007. godine.