9. februar 2011. godine - Ustavni sud Bosne i Hercegovine danas je održao redovnu, 108. sjednicu Vijeća od pet sudija. Na današnjoj sjednici Ustavni sud BiH je riješio tri zahtjeva za donošenje privremene mjere, kao i 250 pojedinačnih apelacija. Od toga Sud je riješio 113 apelacija u meritumu, 58 apelacija je odbacio zbog očigledne nedopustivosti, a 79 apelacija je odbacio zbog drugih razloga nedopustivosti (protekao rok za podnošenje, neiscrpljivanje pravnih lijekova, nenadležnost Ustavnog suda BiH itd.). Između ostalih, Ustavni sud BiH je usvojio zahtjev Miljana Đurkovića za donošenje privremene mjere u predmetu broj AP 3748/10. Sud je naložio Osnovnom sudu u Trebinju da ne provodi postupak izvršenja Rješenja broj 95 0 I 008707 10 I od 16. septembra 2010. godine, kojim je određeno izvršenje Presude Okružnog suda u Trebinju broj 15 0 P 000381 10 GŽ od 21. juna 2010. godine i Presude Osnovnog suda u Trebinju broj P-307/02 od 27. decembra 2009. godine, prinudnim iseljenjem Miljana Đurkovića. Predmet se, inače, tiče spora između apelanta i Eparhije zahumsko-hercegovačke i primorske, Manastira Tvrdoš Trebinje, u vezi sa pravnom valjanosti ugovora o otkupu stana zaključenog između Općine Trebinje kao prodavca i Stanojke Popović i apelanta kao kupaca. U više meritornih odluka Ustavni sud BiH je utvrdio povredu prava na pravično suđenje zbog nerazumne dužine trajanja postupka pred sudovima i upravnim organima. Ustavni sud BiH je ponovo istakao da je ovaj pravni problem konstantno prisutan u praksi, te da sudovi i upravni organi ne vode dovoljno računa o standardima koji proizlaze iz člana II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6. stav 1. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Tako je, naprimjer, i na ovoj sjednici, u 10 od 23 usvojene meritorne odluke, Ustavni sud BiH utvrdio povredu prava na pravično suđenje zbog nerazumne dužine trajanja postupka. Ustavni sud BiH je u više predmeta koji se tiču primjene člana 143. Zakona o radu FBiH («Službene novine FBiH» br. 43/99, 32/00 i 29/03) utvrdio povredu prava apelanata na pravično suđenje iz člana II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6. stav 1. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Ustavni sud BiH je mišljenja da obrazloženja redovnih sudova u ovim predmetima, na osnovu kojih se pravi razlika između zaposlenika iz stava 1. i stava 2. člana 143. Zakona o radu, u smislu da zaposlenici po osnovu stava 2. člana 143. Zakona o radu nemaju ista prava kao oni iz stava 1, nisu zadovoljavajuća u smislu standarda prava na pravično suđenje. Ustavni sud BiH je, rješavajući u predmetu broj AP 2549/09, apelacija Fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje Republike Srpske Bijeljina, podnesena protiv Presude Vrhovnog suda Federacije Bosne i Hercegovine broj 58 0 Ps 902182 08 Rev od 14. maja 2009. godine, Presude Kantonalnog suda u Mostaru broj 58 0 Ps 902182 08 Pž od 8. aprila 2008. godine i Presude Općinskog suda u Mostaru broj 07 58 Ps 902182 05 Ps od 20. novembra 2007. godine, odlučio da proslijedi predmet na plenarnu sjednicu Ustavnog suda BiH. Predmet se tiče apelantove tužbe protiv Federalnog zavoda za penzijsko i invalidsko osiguranje Mostar, koja je podnesena radi reguliranja određenih međusobnih odnosa i naknade štete. U predmetu broj AP 759/08, Ustavni sud BiH je, između ostalog, odbio kao neosnovanu apelaciju Milana Vukića podnesenu protiv Presude Kantonalnog suda u Bihaću broj 001-0-U-07-000 273 od 10. januara 2008. godine, Rješenja Federalnog zavoda za penzijsko i invalidsko osiguranje Mostar broj 01/1-1007210007 od 3. jula 2007. godine i Rješenja Kantonalne administrativne službe Bihać broj 1007210007 od 9. maja 2007. godine, u odnosu na pravo na pravično suđenje iz člana II/3.e) Ustava BiH i člana 6. stav 1. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda i u odnosu na pravo na nediskriminaciju iz člana II/4. Ustava Bosne i Hercegovine i člana 14. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda u vezi sa pravom na socijalno osiguranje iz člana 9. Međunarodnog pakta o ekonomskim, socijalnim i kulturnim pravima. Predmet se tiče apelantovog zahtjeva upućenog penzionim organima FBiH za nastavak isplate invalidske penzije u Federaciji BiH. Naime, apelant je tvrdio da je pravo na penziju stekao na teritoriji današnje Federacije BiH, a da mu penziju isplaćuje Fond Republike Srpske. Ustavni sud BiH je izrazio stav da je odbijanje ovog zahtjeva u skladu sa relevantnim propisima koji reguliraju ovu oblast, prije svega, u skladu sa Sporazumom zaključenim 18. maja 2000. godine između Javnog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje Republike Srpske, Društvenog fonda za penzijsko i invalidsko osiguranje Mostar i Zavoda mirovinskog i invalidskog osiguranja Mostar. Ustavni sud BiH je u predmetu broj AP 2056/08 i drugi, rješavajući apelaciju Ostoje Babića i drugih, utvrdio povredu prava apelanata na pravično suđenje iz člana II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6. stav 1. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, kao i prava na imovinu iz člana II/3.k) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 1. Protokola broj 1 uz Evropsku konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Predmeti se tiču problema izvršenja pravosnažnih presuda po osnovu «ratne štete» u Republici Srpskoj. Ustavni sud BiH je utvrdio da zakonska rješenja koja reguliraju ovo pitanje ne zadovoljavaju standarde iz Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda i Ustava Bosne i Hercegovine. Ova odluka će se dostaviti Vladi RS koja je dužna da izvrši svoje ustavne obaveze i osigura poštivanje ljudskih prava tako što će preduzeti odgovarajuće zakonske mjere s ciljem da apelanti i ostali povjerioci koji posjeduju izvršne sudske odluke na teret budžetskih sredstava RS naplate svoja potraživanja u što kraćem roku. U predmetu broj AP 5148/10, Ustavni sud BiH je odbio kao neosnovanu apelaciju Fadhila Saaieda Awada Al-Hamdania podnesenu protiv Presude Suda BiH broj S1 3.U 000666 10 U od 22. septembra 2010. godine i Rješenja Ministarstva sigurnosti Bosne i Hercegovine broj UP-1-07/1-41-1-3-13/10 od 21. juna 2010. godine. Ustavni sud je zaključio, između ostalog, da nema povrede prava na poštivanje apelantovog porodičnog života iz člana II/3.f) Ustava BiH i člana 8. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda jer odluka kojom se odbija apelantov zahtjev za međunarodnu zaštitu i određivanje roka od 15 dana za dobrovoljno napuštanje teritorije BiH ne predstavlja miješanje u njegov porodični život. Također je Ustavni sud zaključio da nema povrede prava da ne bude podvrgnut mučenju, nečovječnom ili ponižavajućem tretmanu ili kazni iz člana II/3.b) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 3. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, te ostalih prava iz Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Naredna sjednica Vijeća od pet sudija održat će se 22. februara 2011. godine.