Dana, 12. 04. 2006. godine, Ustavni sud Bosne i Hercegovine održao je LIV sjednicu Malog vijeća, a nakon toga i XXXIV sjednicu Vijeća od pet sudaca. Na sjednici Malog vijeća Ustavni sud je odbio kao neutemeljene dva zahtjeva za donošenje privremene mjere. Na Vijeću od pet sudaca Ustavni sud je riješio 236 predmeta, od čega je 85 apelacija spojeno i riješeno kao jedan predmet s obzirom da su se te apelacije ticale istog činjeničnog i pravnog osnova. U ovom spojenom predmetu, broj AP-557/05, Ustavni sud je odlučio da usvoji apelacije većeg broja građana Bosne i Hercegovine podnesene zbog nemogućnosti izvršenja pravosnažnih presuda kojim je apelatnima dosuđena materijalna i nematerijalna šteta, koja je nastala u periodu rata, mada su izvršenja pravosnažnih presuda dozvoljena pravosnažnim rješenjima o izvršenju. Ustavni sud je utvrdio povredu prava na imovinu iz člana II/3.k) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 1. Protokola broj 1 uz Evropsku konvenciju o ljudskim pravima i osnovnim slobodama, te povreda prava na pravično suđenje iz člana II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6. stav 1. Evropske konvencije o ljudskim pravima i osnovnim slobodama. Ova odluka dostavlja se Vladi Republike Srpske da bi se osigurala ustavna prava apelanata u skladu s ovom odlukom. Ustavni sud je usvojio apelaciju Radmila Leovca, podnesena zbog nestanka njegovog oca Dušana Leovca, na području Goražda tokom rata u Bosni i Hercegovini. Ustavni sud je utvrdio povredu prava na zabranu podvrgavanja nehumanom postupku, iz člana II/3.b) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 3. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, kao i prava na privatan i porodični život iz člana II/3.f) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 8. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Nalaženo je Vijeću ministara Bosne i Hercegovine, Vladi Federacije Bosne i Hercegovine i Vladi Republike Srpske da preko svojih komisija nadležnih za traženje nestalih osoba bez odlaganja, apelantu dostave sve dostupne i raspoložive informacije o članu njegove porodice nestalom u toku rata na području Bosne i Hercegovine. Nalaže se stranama iz člana 15. stav 3. Zakona o nestalim licima da bez odlaganja obezbijede operativno funkcioniranje institucija osnovanih u skladu sa Zakonom o nestalim licima, tj. Instituta za nestala lica, Fonda za pomoć porodicama nestalih lica u Bosni i Hercegovini i Centralne evidencije nestalih lica u Bosni i Hercegovini, a u skladu sa stavom 4. dispozitiva odluka Ustavnog suda broj AP 129/04 od 27. maja 2005. godine i broj AP 228/04 od 13. jula 2005. godine. Ustavni sud je još jednom zaključio da činjenica da ni nakon skoro deset godina od prestanka ratnih dejstava u Bosni i Hercegovini nadležne vlasti nisu apelantu dostavile informaciju o sudbini člana njegove porodice, nestalog tokom ratnog sukoba u Bosni i Hercegovini, dovoljna je Ustavnom sudu da zaključi da je u odnosu na člana porodice nestalog lica došlo do povrede prava na zabranu nehumanog postupka, kao i povrede prava na privatan i porodični život. Također, Ustavni sud je odbio kao neosnovanu apelaciju Abduladhima Maktoufa, podnesenu protiv rješenja Suda Bosne i Hercegovine, broj Kž-153/04 od 15. decembra 2004.godine, u odnosu na navode o povredi člana II/3.d) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 5. stav 1. c) i stav 3. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda. Ustavni sud je utvrdio da je Sud BiH ispitao opravdanost produženja pritvora, s obzirom na okolnosti konkretnog slučaja, i detaljno obrazložio razloge zbog kojih smatra da postoje legitimni ciljevi koji opravdavaju produženje pritvora. Sud BiH, ispitujući zakonitost produženja pritvora, je dao ocjenu o neophodnosti ove mjere i dao razloge u pogledu apelantovih žalbenih navoda u odnosu na produženje pritvora koji su se zasnivali na potvrđenoj optužnici i na postojanju realne opasnosti od apelantovog bjekstva te njegovog uticaja na svjedoke, odnosno eventualne saučesnike. Ustavni sud smatra da se, s obzirom na prirodu krivičnog djela, kao složenost i obimnost istrage, ne može zaključiti da su nadležni organi odugovlačili postupak. Stoga, Ustavni sud smatra da se produženje pritvora apelantu osporenim rješenjem, u okolnostima ovog slučaja, ne može pripisati neažurnosti sudskih organa. U 144 predmeta Ustavni sud je donio odluku o dopustivosti odbacivši apelacije kao nedopuštene uglavnom zbog proteka roka za podnošenje apelacije, zato što su apelanti propustili da u ostavljenom roku preciziraju ili dopune apelaciju, zbog neiscrpljivanja pravnih lijekova mogućih po zakonu, zbog toga što je apelacija očigledno neosnovana ili zbog toga što je apelacija preuranjena. Između ostalog, Ustavni sud je odbacio kao nedopuštenu apelaciju Samira Bejtića podnesena protiv rješenja Vrhovnog suda Federacije Bosne i Hercegovine, broj 070-0-Kž-06-000095 od 3. marta 2006. godine i rješenja Kantonalnog suda u Sarajevu, broj K-130/03 od 13. februara 2006. godine zbog kršenja prava na pravično suđenje iz člana II/3.e) Ustava Bosne i hercegovine i člana 6. st. 1. i 3. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda, zato što je preuranjena. Naime, pred Kantonalnim sudom u toku je krivični postupak protiv apelanta zbog krivičnog djela iz člana 36. stav 2. tačka 1. ranije važećeg Krivičnog zakona RBiH, u vezi sa članom 22. ranije važećeg Krivičnog zakona SFRJ, te krivičnog djela ratni zločin protiv civilnog stanovništva iz člana 142. ranije važećeg Krivičnog zakona SFRJ. Rješenjem tog suda, broj K-130/03 od 13. februara 2006. godine, odbijen je kao neosnovan prijedlog apelantove odbrane, da se iz krivičnog spisa izdvoje iskazi svjedoka, pobliže opisanih u dispozitivu rješenja, koji su iskaze dali u istražnom postupku Okružnog vojnog suda, iz razloga što su isti iskazi uzeti pred na zakonu osnovanom nezavisnom i nepristrasnom sudu, uz primjenu načela kontradiktornosti, pravičnosti te javnosti, pri čemu nije došlo do kršenja apelantovih ljudskih prava. Rješenjem Vrhovnog suda, broj 070-0-Kž-06-000095 od 3. marta 2006. godine,odbijena je žalba apelanta izjavljena protiv rješenja Kantonalnog suda, broj K-130/03 od 13. februara 2006. godine. Prema odredbama Pavila Ustavnog suda Bosne i Hercegovine apelacija se može podnijeti samo protiv konačne odluke. Konačna odluka predstavlja odgovor na zadnji pravni lijek, koji je efektivan i adekvatan da ispita nižestepene odluke. Ustavni sud podsjeća da se na pitanje ima li apelant, odnosno da li će imati, pravičan postupak pred sudom ne može dati odgovor dok je postupak u toku. Sve odluke usvojene na ovim sjednicama bit će objavljene na web stranici Ustavnog suda BiH u roku od mjesec dana, nakon što se dostave apelantima.