Da bi Ustavni sud mogao ispitati apelantove navode na osnovu člana II/4. Ustava Bosne i Hercegovine, apelant bi morao dokazati da su ga nadležne vlasti diskriminirale po osnovi radnog odnosa. Međutim, Ustavni sud nije imao dokaze koji bi upućivali na moguću diskriminaciju, te je odlučio da ovaj dio apelacije odbije kao neosnovan.
• Odluka broj U-23/03 od 24. oktobra 2003. godine, stav 33, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 8/04;
• Odluka broj U-89/03 od 20. decembra 2003. godine, stav 33, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 6/04;
• Odluka broj U-90/03 od 20. decembra 2003. godine, stav 32, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 6/04, nediskriminacija u vezi s pravom na rad iz člana 6. Međunarodnog pakta o ekonomskim, socijalnim i kulturnim pravima;
• Odluka o meritumu broj AP-218/05 od 23. februara 2006. godine, stav 29, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 32/06
Odluku o pravnoj kvalifikaciji, krivici i kazni sud je donio i obrazložio u odnosu na svakog apelanta, a različita kvalifikacija djela i visina kazne u odnosu na lice koje je blaže kažnjeno zbog zaključenog sporazuma o krivici s Tužilaštvom ne predstavlja, sama po sebi, različit tretman apelanta u smislu člana 14. Evropske konvencije, već je rezultat sveukupne sudijske ocjene dokaza, kao i ponašanja i ličnih okolnosti apelanta, o čemu su sudovi dali detaljna obrazloženja.
• Odluka o meritumu broj AP-215/05 od 12. aprila 2006. godine, stav 81, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 68/06
Redovni sud i organi uprave su primjenom Zakona o penzijsko-invalidskom osiguranju iz 1998. godine, bez uvažavanja opredjeljenja iz Porodičnog zakona FBiH iz 2005. godine o dosljednom izjednačavanju vanbračne zajednice, koja u konkretnom slučaju traje 17 godina, s bračnom zajednicom u svim pravima i obavezama, uključujući i imovinska prava, i odbijanjem apelanticinog zahtjeva da joj kao članu porodice umrlog nosioca osiguranja prizna pravo na porodičnu penziju, prekršili zabranu diskriminacije iz člana II/4. Ustava Bosne i Hercegovine i člana 14. Evropske konvencije u vezi s pravom na imovinu iz člana II/3.k) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 1. Protokola broj 1 uz Evropsku konvenciju.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-4077/16 od 11. oktobra 2018. godine, stav 36, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 80/18, stjecanje prava na porodičnu penziju, povreda člana II/4. Ustava BiH i člana 14. Evropske konvencije u vezi s pravom na imovinu iz člana II/3.k) Ustava BiH i člana 1. Protokola broj 1 uz Evropsku konvenciju
U konkretnom slučaju prekršena je zabrana diskriminacije iz člana II/4. Ustava Bosne i Hercegovine i člana 14. Evropske konvencije za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda u vezi s pravom na imovinu iz člana II/3.k) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 1. Protokola broj 1 uz Evropsku konvenciju kada je, zbog neusklađenosti relevantnih pravnih propisa (Zakona o radu i Zakona o penzijskom i invalidskom osiguranju) u vezi s ispunjenjem uvjeta u pogledu godina života potrebnih za stjecanje prava na penziju, apelant došao u situaciju da bude neravnopravno tretiran u odnosu na sva druga lica koja su nakon navršenih 40 godina penzijskog staža ostvarila pravo na penziju. Pri tome je Ustavni sud ukazao da odgovornost za takvu situaciju snosi sâm zakonodavac koji je, donoseći relevantne zakone, propustio uskladiti uvjete za prestanak ugovora o radu zbog navršenih 40 godina penzijskog staža i prava na starosnu penziju.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-598/17 od 10. aprila 2019. godine, stav 41, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 32/19, ostvarivanje prava na starosnu penziju, povreda člana II/4. Ustava BiH i člana
14. Evropske konvencije u vezi s pravom na imovinu iz člana II/3.k) Ustava BiH i člana 1. Protokola broj 1 uz Evropsku konvenciju
Ustavni sud smatra da je osporenim odlukama dato jasno i argumentirano obrazloženje da je zapravo apelant tretiran isto kao i ostali učenici u istoj situaciji koji nisu zbog opravdanog izostanka s nastave (više od 1/4 ukupnog fonda nastavnih sati) obavezni polagati predmetni ili razredni ispit. Iz navedenog, dakle, proizlazi da Druga gimnazija Sarajevo nije diskriminirala apelanta, pa samim tim nije bilo dovedeno u pitanje ni njegovo obrazovanje. Ovo zato što se podrazumijeva da je apelant u datim okolnostima, u smislu naprijed navedenih stavova Evropskog suda, trebao postupiti po propisima „koje je ustanovila država" i u smislu člana 89. Zakona o srednjem obrazovanju izaći na ispite iz navedenih predmeta, što se pojavljuje kao preduvjet upisa u naredni razred. Drugačije tumačenje, u smislu da apelant zbog svoje bolesti uopće ne treba polagati ispite i da treba „automatski" preći – biti upisan u drugi razred je suprotno smislu odredbi navedenog zakona i ujedno bi, kad bi se tako tumačilo i postupalo, zapravo dovodilo u pitanje diskriminaciju ostalih učenika koji mogu upisati naredni razred samo pod uvjetom da su završili prethodni razred, odnosno da su ocijenjeni iz svih predmeta. Shodno navedenom, Ustavni sud smatra da apelantu nije bilo uskraćeno pravo pristupa obrazovnoj instituciji za koju se opredijelio, kao ni pravo da stekne obrazovanje u skladu s pravilima koja su na snazi, te da u ostvarivanju tog prava nije diskriminiran u smislu člana II/4. Ustava Bosne i Hercegovine i člana 14. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-3401/17 od 11. juna 2019. godine, stav 56, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 48/19, pravo pristupa obrazovnoj instituciji, nema povrede člana II/4. Ustava BiH ni člana 14. Evropske konvencije u vezi s pravom na obrazovanje iz člana II/3.l) Ustava BiH i člana 1. Protokola broj 2 uz Evropsku konvenciju
Ustavni sud zaključuje da u postupku povodom apelanticinog zahtjeva za isplatu naknade plaće za vrijeme dok odsustvuje s posla zbog trudnoće, porođaja i njege djeteta organi uprave i redovni sud nisu ponudili razloge i argumente u prilog tome da je u apelanticinom predmetu postojao razuman odnos proporcionalnosti koji bi pobijano razlikovanje (isključivo po osnovi državljanstva) učinio spojivim sa zahtjevima člana 13. Evropske konvencije, niti tako nešto proizlazi iz činjenica konkretnog predmeta, čime je prekršeno pravo na nediskriminaciju iz člana II/4. Ustava Bosne i Hercegovine i člana 14. Evropske konvencije u vezi s pravom na porodični život iz člana II/3.f) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 8. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP 324/18 od 27. novembra 2019. godine, stav 44, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovineˮ broj 84/19, povreda člana II/4. Ustava BiH i člana 14. Evropske konvencije u vezi s pravom na porodični život iz člana II/3.f) Ustava BiH i člana 8. Evropske konvencije;
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP 1086/19 od 14. oktobra 2020. godine, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovineˮ broj 70/20
