Evropski sud za ljudska prava je međunarodni sud uspostavljen 1959. godine sa sjedištem u Strasbourgu. Njegova nadležnost je odlučivati o pojedinačnim ili međunarodnim zahtjevima koji se odnose na povredu građanskih i političkih prava sadržanih u Evropskoj konvenciji o ljudskim pravima. U trenutku kada utvrdi da je neka država povrijedila neko od tih prava, Sud donosi presudu koja je obavezujuća za državu. Sud se sastoji od broja sudija jednakog broju država članica Vijeća Evrope koje su ratificirale Konvenciju za zaštitu ljudskih prava i osnovnih sloboda (trenutno ih je četrdeset sedam). Sudije postupaju i sude u ličnom svojstvu i ne predstavljaju državu.
Odnos s Evropskim sudom, osim u domeni struke, ogleda se i u tome da nacionalni sudovi prihvataju sudske odluke ovog vannacionalnog sudskog tijela, što je izuzetna činjenica čiji je rezultat, razvojem odnosa između Evropskog suda i nacionalnih ustavnih sudova, između ostalog, uspostavljanje univerzalnog sistema zaštite ljudskih prava i osnovnih sloboda, te vladavine prava. U tom sistemu, uz međusobnu toleranciju, nacionalni ustavni i drugi nacionalni sudovi i Evropski sud uspostavljaju visoke standarde u tom pogledu. Ustavni sud BiH doprinosi tome kako visokim standardom vrijednosti svojih odluka tako i neposrednom saradnjom u razmjeni mišljenja i stajališta prema najosjetljivijim pitanjima zaštite ljudskih prava i osnovnih sloboda, te učestvovanjem u savjetovanjima i na seminarima.
Od maja 2019. godine Ustavni sud je član Mreže visokih sudova koja je osnovana na inicijativu i u okviru Evropskog suda za ljudska prava. Cilj uspostavljanja Mreže je unapređenje dijaloga i primjene Konvencije, odnosno stvaranje praktičnog i korisnog sredstva razmjene relevantnih informacija o konvencijskoj sudskoj praksi i povezanim pitanjima.
