U vezi s apelantovim navodima koji se odnose na povredu člana 1. Protokola broj 7, Ustavni sud zapaža da iz dokumentacije u spisu proizlazi, prije svega, da postupak apelantove deportacije nije ni pokrenut, već je pokrenut i proveden postupak izvršenja rješenja Službe za poslove sa strancima o stavljanju apelanta pod nadzor. Sama činjenica da je apelant stavljen pod nadzor ne znači da će se taj postupak okončati njegovom deportacijom, niti na bilo koji način prejudicira konačnu odluku u postupcima u kojima se odlučuje o njegovom pravu na boravak u Bosni i Hercegovini. Ustavnom sudu nisu predočeni nikakvi dokazi koji navode na zaključak da su apelantu uskraćena proceduralna prava iz člana 1. Protokola broj 7 uz Evropsku konvenciju za strance kojima se prijeti protjerivanjem. Prema tome, slijedi da u konkretnom slučaju apelant nije žrtva kršenja navedenog prava.
• Odluka o dopustivosti broj AP-3307/08 od 28. marta 2009. godine, stav 30, apelacija u odnosu na član 1. Protokola broj 7 uz Evropsku konvenciju očigledno (prima facie) neosnovana
