Postupak kojim se određuje iznos troškova postupka se mora sagledavati kao sastavni dio postupka u cjelini i, u skladu s tim, kao dio „utvrđivanja građanskih prava i obaveza" (vidi Evropski sud za ljudska prava, Robins protiv Ujedinjenog Kraljevstva, presuda od 23. septembra 1997. godine, stav 25.f).
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-1365/05 od 29. septembra 2006. godine, stav 21, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 9/07, građanski postupak, troškovi postupka/advokatska tarifa, nema povrede člana 6. Evropske konvencije ni člana II/3.e) Ustava BiH

Pravo stranca da ostane u određenoj zemlji ubraja se u djelokrug javnopravnih ovlaštenja određene države koji je isključen iz djelokruga člana 6. stav 1. Evropske konvencije.

Praksa Evropskog suda za ljudska prava u Strazburu izričito se zasniva na stavu da je odlučivanje o kretanju i boravku stranaca a, analogno tome, i odluka o protjerivanju stranca iz Bosne i Hercegovine isključiva nadležnost državnih organa, te da se ne može podvesti pod koncept „građanskih prava i obaveza" zaštićen članom 6. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-1788/05 od 20. septembra 2006. godine, st. 33–35, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 9/07, protjerivanje stranca

Postupak koji se odnosi na utvrđivanje ništavosti ugovora je građanskopravne prirode, pa je član 6. stav 1. Evropske konvencije primjenjiv u tom predmetu.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-1605/05 od 20. oktobra 2006. godine, stav 30, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 11/07

Sudski postupak radi utvrđivanja da je odluka o prestanku radnog odnosa nezakonita je građanskopravne prirode.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-2144/05 od 20. oktobra 2006. godine, stav 26, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 12/07

Postupak koji se tiče prava na rad i isplate neisplaćenih plaća je građanskopravne prirode, pa i kada se kao poslodavac pojavljuje javna ustanova.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-2405/05 od 16. januara 2007. godine, stav 29, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 70/07;
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj U-116/03 od 15. juna 2004. godine, stav 31, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 40/04

Ishod akcesornog postupka po prijedlogu za delegaciju mjesne nadležnosti u kojem je odlučivano o procesnim pitanjima nije odlučujući za utvrđivanje apelantovih građanskih prava i obaveza.
• Odluka o dopustivosti broj AP-2950/06 od 6. marta 2007. godine;
• Odluka o dopustivosti broj AP-923/06 od 5. aprila 2007. godine, delegiranje mjesne nadležnosti, apelacija ratione materiae nedopustiva

U vezi s pitanjem primjenjivosti člana 6. stav 1. Evropske konvencije na postupak naknade troškova postupka u izvršnom postupku i utvrđivanja apelantovih „građanskih prava i obaveza" u takvom postupku, Ustavni sud ukazuje na svoju praksu i praksu Evropskog suda za ljudska prava prema kojima se garancije člana 6. stav 1. Evropske konvencije primjenjuju i na postupak koji se tiče određivanja iznosa troškova postupka, koji se mora sagledavati kao nastavak parnice o glavnom pitanju i, u skladu s tim, kao dio „utvrđivanja građanskih prava i obaveza" (vidi, mutatis mutandis, Odluku Ustavnog suda broj AP-85/04 od 18. marta 2005. godine i presudu Evropskog suda za ljudska prava Robins protiv Ujedinjenog Kraljevstva od 23. septembra 1997. godine, stav 25.f). Dalje, prema praksi Ustavnog suda i Evropskog suda za ljudska prava, izvršenje presude koju donese bilo koji sud mora biti posmatrano kao integralni dio „suđenja" u smislu člana 6. Evropske konvencije (vidi, inter alia, Odluku Ustavnog suda broj AP-2653/05 od 12. septembra 2006. godine i presudu Evropskog suda za ljudska prava Golder protiv Ujedinjenog Kraljevstva od 7. maja 1974. godine, serija A-18, str. 16–18, st. 34–36). S obzirom na iznesene principe, Ustavni sud zaključuje da je član 6. stav 1. Evropske konvencije primjenjiv na konkretan slučaj.
• Odluka o dopustivosti broj AP-1525/06 od 26. juna 2007. godine, stav 9;
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-128/06 od 10. januara 2008. godine, stav 22, izvršni postupak, naknada troškova postupka

Ishod akcesornog postupka povodom zahtjeva za izuzeće izvršnog službenika, sudije i predsjednika suda u kojem je odlučivano o procesnim pitanjima nije odlučujući za utvrđivanje apelantovih građanskih prava i obaveza.
• Odluka o dopustivosti broj AP-2138/07 od 13. septembra 2007. godine, stav 10, apelacija ratione materiae inkompatibilna s Ustavom

U slučaju obligacionopravne prirode, apelant ima zaštićeno „građansko pravo" samo u slučaju da zakon omogućava apelantu da bezuvjetno stekne određenu imovinu (opravdano očekivanje) putem sklopljenog pravnog posla.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-2195/06 od 18. oktobra 2007. godine, stav 34, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 6/08, pravo na pravično suđenje, pravo na imovinu, proizvoljna primjena zakona, promet vrijednosnih papira, utvrđena povreda člana 6. Evropske konvencije i člana II/3.e) Ustava BiH

Ustavni sud podsjeća na to da je u pojedinim predmetima, nezavisno od toga što se radi o licima koja su praktično imala status javnih službenika, razmatrao navode apelanata o kršenju prava na pravično suđenje iz člana II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6. stav 1. Evropske konvencije, te predmete takvih lica tretirao kao i ostale sporove iz radnih odnosa, te ih, zavisno od činjenice svakog konkretnog predmeta, rješavao kroz dopustivost ili meritum. U vezi s tim, Ustavni sud konstatira da je i Evropski sud u predmetu Vilho Eskelinen i dr. protiv Finske (presuda od 19. aprila 2007. godine, broj aplikacije 63235/00, st. od 42. do 62) preispitao svoju dosadašnju praksu, te zaključio da je za isključivanje državnih službenika iz zaštite predviđene članom 6. stav 1. Evropske konvencije nužno kumulativno ispunjenje dvaju uvjeta. „Prvo, država, u domaćem pravu, mora izričito isključiti pristup sudu za određenu poziciju ili kategoriju osoblja. Drugo, isključivanje mora biti opravdano i zasnovano na objektivnim razlozima interesa države", te da „ništa ne opravdava isključivanje običnih radnih sporova iz jamstava na osnovu člana 6 – onih koji se odnose na plaću, nadoknadu drugih prava tog tipa – na osnovu zasebne prirode odnosa između određenih državnih službenika i države. Ustvari, postoji presumpcija da se član 6. primjenjuje". S obzirom na navedeno, budući da u konkretnom slučaju niti jednim propisom Bosne i Hercegovine nije regulirano da apelant kao državni službenik nema pravo na pristup sudu, te imajući u vidu pobijane presude redovnih sudova, nesporno je da je apelant prema domaćem pravu imao pristup sudu, pa je, prema tome, član 6. stav 1. Evropske konvencije primjenjiv na apelantov slučaj.
• Odluka o dopustivosti broj AP-2231/06 od 23. novembra 2007. godine, st. 10–13; primjena člana 6. Evropske konvencije kada je riječ o državnim službenicima, izmjena prakse Evropskog suda za ljudska prava u predmetu Pellegrin protiv Francuske

Član 6. Evropske konvencije je primjenjiv u situaciji kada se apelant poziva na pravo u pogledu iznosa koji se može izračunati u skladu sa validnom pravnom mjerom kao što su odredbe člana 48. stav 3. Zakona o advokaturi Republike Srpske („Službeni glasnik Republike Srpske" broj 37/02), kada javna vlast nije koristila diskreciono pravo u njegovu ili njenu korist, a kada je apelant učinio sve što je bilo potrebno da bi stekao pravo da primi taj iznos.
• Odluka o dopustivosti broj AP-1918/06 od 25. januara 2008. godine, stav 9, primjena Tarife o nagradama i naknadi troškova za rad advokata

U predmetnom slučaju apelant navodi da, u skladu sa zakonom, ima pravo da traži povrat naplaćene akcize, što se ima smatrati imovinom. Nesporno je da je pravo na imovinu „građansko pravo". Također je jasno da je spor koji se javio između apelanta i državnih organa spor o apelantovom pravu na imovinu. Stoga, bez obzira na činjenicu da su o ovom pitanju u prva dva stepena odlučili porezni organi, spor je ekonomske prirode i pripada djelokrugu člana 6. stav 1. Evropske konvencije koji je primjenjiv u konkretnom predmetu (vidi Ustavni sud, Odluka broj AP-28/02 od 15. juna 2004. godine, objavljena u „Službenom glasniku BiH" broj 34/04 od 18. augusta 2004. godine).
• Odluka o dopustivosti broj AP-1284/06 od 11. marta 2008. godine, stav 8, plaćanje akciza, apelacija očigledno (prima facie) neosnovana

Ustavni sud konstatira da je predmetni vanparnični postupak pokrenut po apelantovom prijedlogu o prijemu novčane naknade – novca u sudski depozit u korist Brčko distrikta BiH, a da je Osnovni sud, na osnovu odredaba čl. od 193. do 200. Zakona o vanparničnom postupku, koje su po svojoj prirodi odredbe procesnog karaktera i reguliraju situacije u kojima je nadležni sud dužan primiti u sudski depozit novac i hartije od vrijednosti, uz primjenu materijalnopravnog propisa, jer se radi o tačno određenom odnosu obligacionopravnog karaktera, i to Zakona o obligacionim odnosima, kojim su regulirani uvjeti predaje u sudski depozit, apelantov prijedlog odbio. Ustavni sud konstatira da se u konkretnom vanparničnom postupku nije raspravljalo o građanskim pravima i obavezama s obzirom na to da su ona određena ranije zaključenim ugovorom, već je u navedenom postupku odlučeno da li su ispunjeni uvjeti za predaju novca u sudski depozit ili ne.
• Odluka o dopustivosti broj AP-3296/07 od 17. aprila 2008. godine, stav 8.

Stavljanje pod nadzor i smještanje u Imigracioni centar stranaca u okviru postupka o pravu na boravak o kojem još nije odlučeno, ili zbog nacionalne sigurnosti, ubraja se u domen javnog prava svake zemlje. Iz toga proizlazi da član 6. stav 1. Evropske konvencije nije primjenljiv u konkretnom slučaju.
• Odluka o dopustivosti broj AP-3307/08 od 28. marta 2009. godine, stav 35, apelacija je u odnosu na pravo na pravično suđenje ratione materiae inkompatibilna s Ustavom BiH

Imajući u vidu prirodu spora u ovom predmetu i stav Evropskog suda da je 1. stav člana 6. Evropske konvencije primjenjiv u vanparničnom postupku uređenja međa, budući da je to pitanje blisko povezano s obimom vlasništva i da je odlučno za djelotvorno vršenje prava podnosioca zahtjeva, tj. za slobodu uživanja njegovog vlasništva (vidi Evropski sud, Debelić protiv Hrvatske, presuda od 12. oktobra 2006. godine, aplikacija broj 9235/04), Ustavni sud zaključuje da je primjenjiv član 6. stav 1. Evropske konvencije na konkretan slučaj.
• Odluka o dopustivosti broj AP-655/07 od 10. juna 2009. godine, stav 9, primjena člana 6. Evropske konvencije na vanparnični postupak uređenja međa

Ustavni sud zapaža da se u konkretnom slučaju radi o situaciji u kojoj je predmetni sudski postupak pokrenuo I. H., apelanticin umrli muž, te u kojem se odlučivalo o osnovanosti njegovog tužbenog zahtjeva za rješavanje pitanja isplate dospjelih, a neisplaćenih invalidnina. Međutim, Ustavni sud naglašava da, iako se u predmetnom sudskom postupku nije odlučivalo o apelanticinom tužbenom zahtjevu, ipak je ishod predmetnog postupka odlučujući za apelanticina prava i obaveze, pa apelantica ima pravni interes, odnosno aktivnu legitimaciju da podnese apelaciju u svoje ime u pogledu predmetnog sudskog postupka i zaštite prava koja joj pripadaju prema Ustavu Bosne i Hercegovine i Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti broj AP-1648/08 od 24. juna 2009. godine, stav 6.

U konkretnom slučaju Ustavni sud zapaža da se u vanparničnom postupku pojavio „spor" koji se tiče načina podjele imovine, a odnosi se na pitanje da li je moguća fizička dioba ili je jedina opcija prodaja nekretnine. Ustavni sud smatra da odluka o tom „sporu" može imati odlučujući utjecaj na neka druga apelantova građanska prava (npr., pravo na dom), te da je, stoga, član 6. stav 1. Evropske konvencije primjenjiv.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-264/07 od 3. jula 2009. godine, stav 31, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 82/09, vanparnični postupak radi diobe nekretnine je postupak u kojem se utvrđuju građanska prava i obaveze

U predmetnom ostavinskom postupku bili su određivani tačni vlasnički dijelovi apelanata na ostaviteljicinoj imovini. U konkretnom slučaju ishod takvog postupka, u kojem se apelantima kao nasljednicima određuju tačni vlasnički dijelovi na ostaviteljicinim nekretninama, prema mišljenju Ustavnog suda, jeste „odlučujući za građanska prava i obaveze" apelanata, a takvi postupci su zaštićeni članom 6. stav 1. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-512/07 od 3. jula 2009. godine, stav 23, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 82/09, ostavinski postupak

Postupak izvršenja u konkretnom slučaju u odnosu na apelante pokreće nova pitanja u vezi sa primjenom odredaba ZIP-a s obzirom na to da je izvršenje provedeno na nekretninama koje nisu bile predmet izvršenja a u kojim su živjeli apelanti do uvođenja tražioca izvršenja u posjed. Navedeno ukazuje na to da se u konkretnom slučaju radi o postupku u kojem se utvrđuju građanska prava i obaveze u smislu člana 6. stav 1. Evropske konvencije, zbog čega je član 6. stav 1. Evropske konvencije primjenjiv.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-2621/07 od 2. decembra 2009. godine, stav 30, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 23/10, izvršni postupak, apelant je izvršenik u postupku, apelacija ratione materiae dopustiva, utvrđena povreda člana 6. Evropske konvencije i člana II/3.e) Ustava BiH

Pravo na zaštitu vitalnog interesa iz Ustava Republike Srpske je pravo političke prirode koje se ne ubraja u obim „građanskih prava i obaveza" budući da je taj termin shvaćen u smislu člana 6. stav 1. Evropske konvencije
• Odluka o dopustivosti broj AP-2821/09 od 26. marta 2010. godine, st. 14. i 33, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 51/10

Ustavni sud zapaža da se u predmetnom postupku, koji je okončan Presudom Vrhovnog suda broj Uvl-90/05 od 12. decembra 2007. godine, nije odlučivalo o apelanticinim građanskim pravima, već o osnovanosti žalbenih i tužbenih navoda apelanticinog oca Ranka Kneževića. Međutim, Ustavni sud, također, zapaža da je apelantici kao djetetu umrlog korisnika lične penzije Ranka Kneževića privremenim rješenjem prvostepenog organa priznato pravo na porodičnu penziju počev od 5. jula 2006. godine u iznosu od 211,47 KM uz obrazloženje da će se konačno rješenje donijeti po okončanju postupka koji se vodi  pred redovnim sudom. Stoga, Ustavni sud smatra da su apelanticina prava dovedena u pitanje odlukama koje se osporavaju apelacijom s obzirom na to da apelantica svoje pravo na porodičnu penziju crpi iz prava koja su predmet raspravljanja u osporenim odlukama, odnosno da se apelantica može smatrati „indirektnom žrtvom" kršenja prava na koja se poziva u apelaciji.
• Odluka o dopustivosti broj AP-774/08 od 13. oktobra 2010. godine, stav 26, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 24/11, retroaktivna uplata doprinosa

Ustavni sud je ustanovio da je u glavnom postupku, odnosno upravnom sporu, apelant tužbom tražio zaštitu svojih imovinskih prava putem zahtjeva da se utvrdi da je nezakonito rješenje Komisije od 9. marta 2010. godine a kojim se apelantu oduzima dozvola za upravljanje i zabranjuje raspolaganje imovinom Zatvorenog investicionog fonda. Pri tome Ustavni sud smatra da apelant upravlja Fondom po osnovu ugovora od 22. aprila 2009. godine i ostvaruje upravljačku proviziju u mjesečnom iznosu od 100.000,00 KM, odnosno 1.200.000,00 KM godišnje. Iz navedenog proizlazi da je svrha apelantove tužbe u upravnom sporu zaštita apelantovih imovinskih interesa u koje se dira rješenjem Komisije od 9. marta 2010. godine. Cilj apelantovog zahtjeva za odgađanje izvršenja rješenja Komisije od 9. marta 2010. godine je također bio da se zaštiti apelantov imovinski interes koji bi došao u pitanje izvršenjem rješenja Komisije od 9. marta 2010. godine, čiju zakonitost apelant osporava u glavnom postupku. Stoga, proizlazi da je postupak za donošenje osporenog rješenja bio odlučujući za djelotvorno ostvarivanje apelantovih građanskih prava. Prema tome, Ustavni sud, uzimajući u obzir kriterije koje je uspostavio Evropski sud, smatra da se na postupak donošenja osporenog rješenja primjenjuju garancije člana 6. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-1676/10 od 27. novembra 2010. godine, stav 34, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 24/11, izmjena prakse prema kojoj su apelacije koje se odnose na privremene mjere odbacivane kao ratione materiae nedopustive: nova praksa  podrazumijeva  da se standardi prava na pravično suđenje pod određenim uvjetima primjenjuju i na postupke u kojima se odlučuje o privremenim mjerama pred redovnim sudovima

Prije daljnje rasprave o predmetu u vezi s pravom na pravično suđenje, Ustavni sud podsjeća na svoju najnoviju praksu u predmetu broj AP-3080/09 od 25. septembra 2010. godine („Službeni glasnik BiH" broj 48/11), koji se odnosio na razrješenje apelanta – sudije u postupku pred VSTV-om, a zatim je Sud BiH, povodom apelantove žalbe, donio odluku kojom se žalba odbija u kojoj je potencirano pitanje da li je član 6. stav 1. Evropske konvencije primjenjiv na apelantov slučaj s njegovog „građanskog" ili „krivičnog" aspekta. U citiranoj Odluci broj AP-3080/09 Ustavni sud je analizirao svoju dosadašnju praksu i praksu Evropskog suda (Olujić protiv Hrvatske, presuda od 5. februara 2009. godine, broj zahtjeva 22330/05), te je zaključio da su član II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i član 6. stav 1. Evropske konvencije primjenjivi na apelantov slučaj s aspekta garancije koju pruža „građanski" nivo prava na pravično suđenje. Isto se odnosi na konkretni predmet, te će Ustavni sud ispitati slučaj u svjetlu zaštite apelantovih „građanskih prava", koju pružaju član II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i član 6. stav 1. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-147/09 od 23. marta 2012. godine, stav 59, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 31/12;
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-3080/09 od 25. septembra 2010. godine, st. 36–39, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 48/11, razrješenje sudije u postupku pred VSTV-om, nema povrede člana 6. Evropske konvencije

Ustavni sud prvenstveno ukazuje da se predmetni postupak odnosi na utvrđivanje osnovanosti krivične optužbe protiv drugoapelanta koji stoga u predmetnom postupku uživa garancije prava na pravično suđenje iz člana II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6. Evropske konvencije. S druge strane, prvoapelant kao treće (pravno) lice kojem je u navedenom postupku oduzeta imovina na osnovu odredaba Zakona o oduzimanju imovine stečene izvršenjem krivičnog djela, također, uživa garancije prava na pravično suđenje s građanskopravnog aspekta, pa će, s obzirom na navedeno, Ustavni sud u konkretnom slučaju ispitati da li je predmetni postupak bio pravičan na način na koji to zahtijevaju navedene odredbe. Što se tiče primjenjivosti člana 6. stav 1. Evropske konvencije u građanskom kontekstu u odnosu na prvoapelanta, Ustavni sud se poziva na svoju praksu izraženu u odlukama broj U-122/03 od 27. oktobra 2004. godine (objavljena u „Službenom glasniku BiH" broj 24/05) i broj AP-2062/11 od 17. jula 2014. godine u kojima je, u sličnim činjeničnim okolnostima, zaključeno da su sudovi odlučivali o apelantovom građanskom pravu u smislu da su ga lišili imovine u toku krivičnog postupka vođenog protiv drugih lica, odnosno da li je apelantima kao licima od kojih je osporenim odlukama oduzeta imovinska korist, a koji su u postupku učestvovali isključivo kao svjedoci odbrane, pružena puna procesna zaštita prilikom oduzimanja imovine. Stoga, Ustavni sud, podržavajući vlastitu praksu, nema razloga da u konkretnom slučaju dovodi u pitanje primjenjivost člana 6. stav 1. Evropske konvencije.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-1551/14 od 6. decembra 2016. godine, stav 22, krivični postupak, oduzimanje imovine stečene krivičnim djelom, nema povrede člana 6. Evropske konvencije ni člana II/3.e) Ustava BiH

Ustavni sud, prije svega, zapaža da su predmet osporavanja apelacijom odluke donesene u postupku koji se odnosio na poništenje sporne odluke o imenovanju direktora Komisije za pravnu pomoć u Brčko distriktu, dakle radi se o odlukama donesenim u konkursnoj proceduri u kojoj su kao kandidati učestvovali i apelanti, pa se stoga radilo o postupku u kojem je odlučivano o građanskim pravima apelanata, tako da je član 6. stav 1. Evropske konvencije u konkretnom slučaju primjenjiv (vidi Ustavni sud, Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-3528/13 od 15. septembra 2016. godine, stav 33).
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-1842/14 od 11. januara 2017. godine, objavljena u „Službenom glasniku Bosne i Hercegovine" broj 12/17, konkursna procedura, nema povrede člana 6. Evropske konvencije i člana II/3.e) Ustava BiH

U postupku koji je u vezi s pitanjima koja proizlaze iz načina ispunjavanja i predavanja dokumentacije potrebne za carinjenje robe i naplatu PDV-a utvrđuju se građanskopravna pitanja, te je član 6. stav 1. Evropske konvencije u ovakvim postupcima primjenjiv.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-6787/18 od 15. jula 2020. godine, stav 22;
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-1160/20 od 20. oktobra 2021. godine, stav 29.

Spor u vezi s apelantovim zahtjevom za ispravku greške u katastarskom operatu na predmetnoj parceli ulazi u okvir zaštićenih građanskih prava u smislu ustavnog prava na pravično suđenje.
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-4721/19 od 12. januara 2021. godine, stav 20, povreda člana 13. Evropske konvencije u vezi sa članom 6. Evropske konvencije i člana II/3.e) Ustava BiH, pitanje efektivnosti zakonom propisanog pravnog lijeka – zahtjeva za vanredno preispitivanje u upravnom sporu

Mijenjanje predmeta izvršenja i usvajanje prigovora trećeg lica (apelantove supruge) da nekretnina na kojoj treba provesti izvršenje nije u apelantovom vlasništvu 1/1, te određivanje da će se izvršenje provesti na ½ nekretnine u vlasništvu apelanta ne predstavlja utvrđivanje novih činjenica, budući da u konkretnom slučaju nije došlo do promjene, odnosno do proširenja predmeta i sredstva izvršenja u odnosu na prvobitno utvrđeni predmet i sredstvo, nego je samo izmijenjen obim izvršenja na predmetnoj nekretnini, pa je izvršenje, umjesto na cijeloj nekretnini, određeno samo na apelantovom suvlasničkom dijelu. Prema tome, Ustavni sud konstatira da u predmetnom izvršnom postupku nisu utvrđivana „apelantova nova građanska prava i obaveze“, budući da su ona utvrđena u prethodno pravomoćno okončanom parničnom postupku. Slijedom toga, Ustavni sud zaključuje da izvršni postupak koji je rezultirao osporenim zaključkom Općinskog suda od 21. septembra 2020. godine ne uživa zaštitu i garancije iz člana II/3.e) Ustava Bosne i Hercegovine i člana 6. stav 1. Evropske konvencije (vidi, mutatis mutandis, Ustavni sud, Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-1955/19 od 25. juna 2019. godine, tač. 24−29).
• Odluka o dopustivosti i meritumu broj AP-3569/20 od 6. juna 2022. godine, stav 23.